Dziś przypada początek Nowego Roku – 7522 według kalendarza bizantyjskiego! Wszystkiego najlepszego!

Kalendarz bizantyjski – kalendarz oficjalnie używany w Cesarstwie Bizantyjskim do upadku tego państwa w 1453 r., a także w innych krajach kulturowo związanych z Bizancjum.

Nazwa
Kalendarz bizantyjski przez współczesnych mu nazywany był „rzymskim”, jako że określenie Bizancjum weszło do użytku dopiero w ponad 100 lat po upadku Cesarstwa. W życiu codziennym ludzie posługujący się nim określali go zapewne jedynie mianem ” kalendarz „, nie wiadomo natomiast, jak określano ten system rachuby czasu dla odróżnienia go od innych kalendarzy.

Obecnie przy podawaniu lat wg kalendarza bizantyjskiego stosuje się niekiedy skrót BE (od ang . Byzantine Era), analogicznie do zapisu A.D. , n.e. B.C. czy p.n.e. ; skrót ten jest umieszczany po numerze roku (np. 6496 r. BE czyli 988 r. n.e.).

Rachuba czasu
Kalendarz bizantyjski oparty był w swych głównych zarysach na kalendarzu juliańskim , zaś najważniejsza różnice dotyczyły daty rozpoczęcia roku oraz sposobu rachuby lat .

Rok dzielił się na siedmiodniowe tygodnie, a układ miesięcy był taki, jak w kalendarzu juliańskim . Jednak początek roku przypadał na dzień 1 września .
Lata liczone były od stworzenia świata , które według Bizantyjczyków nastąpiło 5509/5508 r. p.n.e. Ten sposób rachuby lat zastąpił tradycyjne oznaczanie ich nazwiskami konsulów (co wobec utraty znaczenia przez urząd konsula już od dawna sprawiało problemy także na zachodzie cesarstwa), a przy obliczeniach historycznych – równie tradycyjne liczenie lat od założenia Rzymu ( Ab urbe condita ).

Historia
Oficjalnie potwierdzenie istnienia kalendarza bizantyjskiego nastąpiło późno – dopiero w 988 r. uczynił to cesarz Bazyli II , aczkolwiek stosowanie tego kalendarza w praktyce, także przez administrację cesarską miało miejsce już dużo wcześniej.

Geograficzny zasięg obowiązywania kalendarza bizantyjskiego
Kalendarz bizantyjski używany był w Bizancjum oraz niektórych krajach podlegających wpływowi kultury bizantyjskiej. Przyjęły go zwłaszcza te kraje, które w średniowieczu zostały schrystianizowane przez Bizancjum , m.in. Ruś Kijowska .

Najdłużej kalendarz bizantyjski używany był w Rosji i dopiero w 1700 r. decyzją Piotra I został zastąpiony przez kalendarz juliański .
Obecnie kalendarz bizantyjski stosowany jest niekiedy w kilku małych cerkwiach należących do Cerkwi prawosławnej.

W dniu wrześniowego nowego roku Cerkiew wspomina następujący ewangeliczny epizod. Chrystus powróciwszy z pustyni do Nazaretu, przeczytał przed zebranymi w synagodze proroctwo z księgi Izajasza (61,1):

„Duch Pański na mnie, przeto że mię Pan pomazał: posłał mię, abym oznajmił cichym, abym leczył skruszone sercem i opowiedział więźniom wyzwolenie, a zamkniętym otwarcie: Abym opowiadał rok ubłagalny Panu”.

Przykładowe ważne daty wg bizantyjskiej rachuby lat

• rok 4755 ( 753 r. p.n.e. ) – założenie miasta Rzym .
• rok 4841 ( 667 r. p.n.e. ) – założenie miasta Bizancjum
• rok 5509 ( 1 r. n.e. ) – symboliczna data narodzenia Chrystusa i początek tzw. naszej ery w kręgu kultury łacińskiej
• rok 6496 ( 988 r.) – oficjalne przyjęcie bizantyjskiej rachuby czasu przez cesarza Bazylego II .
• rok 6961 ( 1453 r.) – upadek Bizancjum
• rok 2013 kalendarza juliańskiego (do 31 sierpnia ) to wg bizantyjskiej rachuby lat rok 7521, zaś 1 września rozpoczął się rok 7522.

.